Głos Ziemi Urzędowskiej 2010


Wspomnienie o lekarzu Wiesławie Pękalskim

Wiesław Janusz Pękalski urodził się 21 lutego 1930 r. w Urzędowie w rodzinie inteligenckiej. Rodzice, Michał i Stefania, byli nauczycielami, a ojciec w latach 1928–1944 pełnił funkcję kierownika Szkoły Powszechnej w Urzędowie.

Wiesław, po ukończeniu studiów na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Gdańsku, rozpoczął w dniu 1 grudnia 1953 r. pracę zawodową w szpitalu w Biłgoraju i kontynuował ją aż do emerytury. Od dnia 17 stycznia 1955 r. do 30 kwietnia 1957 r. odbywał służbę wojskową. W 1965 r. został ordynatorem oddziału położniczo-ginekologicznego, pozostając na tym stanowisku do 1996 r. Przez dziesięć lat, od roku 1981 do 1991, pełnił funkcję dyrektora naczelnego szpitala w Biłgoraju. W 1996 roku przeszedł na emeryturę po 45 latach pracy, ale nadal przyjmował pacjentów w poradni specjalistycznej.

Pracując w biłgorajskiej służbie zdrowia, ciągle podnosił swoje kwalifikacje zawodowe i sprawował dodatkowe funkcje. W latach 1958–1963 kierował Przychodnią Obwodową w Biłgoraju, a od stycznia 1969 r. do 1975 r. był konsultantem powiatowym do spraw położnictwa i ginekologii. W latach 1984–1988 był radnym Wojewódzkiej Rady Narodowej w Zamościu i pracował w Komisji Zdrowia. Należał do Związku Bojowników o Wolność i Demokrację.

Wiesław Pękalski za swoją pracę zawodową i społeczną na rzecz Biłgoraja i całego regionu był wielokrotnie nagradzany i odznaczany. Otrzymał między innymi: Medal 30-lecia (1974), Złoty Krzyż Zasługi (1978), Medal 40-lecia (1984), Odznaczenie za wzorową pracę w Służbie Zdrowia (1978), Odznaczenie za zasługi dla Zamojszczyzny (1982), Odznakę PCK (1984), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1984).

W mowie pogrzebowej obecny dyrektor szpitala w Biłgoraju wspominał, że Wiesław Pękalski był wyjątkowym człowiekiem, lubianym przez pacjentów i współpracowników. Koledzy i podwładni zapamiętali go jako oddanego swojej pracy lekarza, wspaniałego przełożonego, który doceniał pracę każdego pracownika bez względu na wykształcenie czy stanowisko.

Należał do grona tych, którzy w najbardziej znaczący i istotny sposób wnieśli wielki wkład w budowę, rozwój i działalność szpitala w Biłgoraju. Jego drugim domem, jak mówił, był ukochany szpital, dla którego poświęcał cały swój czas, szpital, o który dbał i troszczył się.

Uroczystości pogrzebowe Wiesława Pękalskiego odbyły się w dniu 26 października 2009 r. o godz. 12 w kościele pw. Wniebowzięcia NMP przy ul. 3 Maja w Biłgoraju, a następnie ciało spoczęło na cmentarzu komunalnym przy ul. Lubelskiej.

Wolą zmarłego było przekazanie pieniędzy, przeznaczonych na zakup wiązanek i wieńców pogrzebowych, na sfinansowanie sprzętu medycznego dla szpitala w Biłgoraju.

Syn Tomasz żegnał ojca słowami: „Droga do szczęścia wiedzie przez zło i cierpienie. To słowa Czesława Miłosza, którego poezję tak ceniłeś. Wiemy, że walczyłeś ze złem i cierpiałeś. Zasłużyłeś na niebo całym swoim życiem i my modlimy się o to żarliwie”.

W uroczystościach pogrzebowych oprócz rodziny, przyjaciół, rzeszy biłgorajan i licznych delegacji, wzięła udział grupa osób reprezentujących, tak bliski sercu zmarłego, Urzędów (m.in. Urzędowskie Stowarzyszenie Żołnierzy AK i WIN, Towarzystwo Ziemi Urzędowskiej).

Wiesław Pękalski z sentymentem wspominał miejsca i ludzi związanych z jego dzieciństwem. Miał fotograficzną pamięć i barwnie opowiadał o tym, co przeżył i widział w czasie II wojny światowej. Był dumny z powstania Towarzystwa Ziemi Urzędowskiej, mając w pamięci wysiłki swojego ojca Michała, który badał i opisywał dzieje naszego regionu. Był członkiem Zarządu TZU i stałym uczestnikiem Dni Urzędowa. Wszelkie działania stowarzyszenia wspierał dobrą radą, której będzie nam brakowało.



Anna Wnuk