Głos Ziemi Urzędowskiej 2008

Śp. Jan Dudzic (1949–2008)

Wiosną 2008 r. zmarł śmiercią tragiczną, podczas pracy w lesie, radny V kadencji Rady Gminy Urzędów Jan Dudzic. Urodzony w 1949 r. w Urzędowie, pełnił przez wiele lat funkcję sołtysa w Skorczycach, w którym to sołectwie został też wybrany na radnego. Po ceremonii pogrzebowej, odprawionej w kościele w Popkowicach, jego ciało spoczęło na tamtejszym cmentarzu parafialnym.

Do skreślenia krótkiej refleksji o Zmarłym – człowieku nader przyzwoitym, skromnym i cieszącym się ogólnym szacunkiem – skłoniło mnie kilka motywów, w tym osobiste spotkanie i rozmowa, jaką miałem okazję z nim odbyć podczas jednodniowej pielgrzymki samorządowców urzędowskich do Częstochowy w sierpniu ubiegłego roku. Poznałem go wtedy jako człowieka wierzącego i kochającego swoją rodzinę. Gdy podczas drogi powrotnej do autokaru mijaliśmy stragany z dewocjonaliami, zatrzymał się przed nimi i nie omieszkał zakupić każdemu z najbliższych, nie zapominając przede wszystkim o wnukach, jakiejś pamiątki religijnej. Nie pamiętam co to było, być może były to różańce, jednak Jego gest niby tak zwykły, dał mi wiele do myślenia i głęboko zapadł w pamięci.

  Śp. Jan Dudzic

Jan Dudzic na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych był podstawowym zawodnikiem klubu piłkarskiego „Orzeł” Urzędów, który, grając ówcześnie w klasie A, odnosił największe swoje sukcesy. Jako zapalony, wręcz fanatyczny, kibic sportowy chodziłem wtedy na wszystkie mecze, podziwiając grę Janka na pozycji pomocnika. W czasie podróży pielgrzymkowej długo rozmawialiśmy o historii urzędowskiej drużyny futbolowej. W związku z tym, że na łamach „Głosu Ziemi Urzędowskiej” zamierzam przedstawić jej historię, od swego rozmówcy starałem się uzyskać jak najwięcej informacji. Umówiliśmy się też na następną rozmowę w tej sprawie, która w wyniku nieszczęśliwego zrządzenia losu nigdy nie dojdzie już do skutku.

Decydującą inspiracją do napisania paru słów o Janku Dudzicu były prowadzone przeze mnie badania nad dziejami Urzędowa. Wykazały one, że jego nazwisko, w postaci prototypu Dużyc, znane było powszechnie w Urzędowie już w końcu XVI wieku. W okresie staropolskim liczni przedstawiciele tej familii pełnili najważniejsze funkcje urzędnicze w urzędowskim magistracie¹. Do historii przeszedł między innymi rajca Tomasz Dużyc, który w 1624 r. brał udział w buncie rady miejskiej i pospólstwa przeciwko burmistrzowi Jakubowi Tłusto. Wypadki wymknęły się urzędnikom spod kontroli, co doprowadziło do tragicznego finału, zakończonego śmiercią burmistrza wskutek zepchnięcia go z wieży miejskiej na bruk. Oprócz niego, znaczną rolę spośród rodu Dudziców w dziejach Urzędowa odegrali: rajca Jan Dużyc (pełnił funkcję w latach 1592–1606), ławnik i rajca Jan Dużyc (1622–1630), ławnik Piotr Dużyc (1621), przede wszystkim zaś Andrzej Dudzic, pełniący przez trzydzieści lat funkcje ławnika, rajcy i pisarza miejskiego (1737–1766). Stanowisko pisarza było bardzo prestiżowe i wymagało od zajmującej go osoby znacznego wykształcenia, znajomości łaciny, kodeksów i formuł prawnych.

W kontekście powyższego śp. Jan Dudzic był potomkiem i tym samym przedstawicielem zasłużonego i znanego w dawnych czasach rodu mieszczan urzędowskich, a zarazem kontynuatorem rodzinnych tradycji samorządowych. Niech na zawsze zostanie we wdzięcznej pamięci obecnej i przyszłej społeczności Urzędowa i okolic.

Marian Surdacki

¹ Zob. M. Surdacki, Urzędów w XVII–XVIII wieku. Miasto – Społeczeństwo – Życie codzienne, Lublin 2007.