Głos Ziemi Urzędowskiej 2008

Aneta Wronka, Anna Wnuk

Z rodzinnego Ostrowa do Ameryki. Wspomnienie o ks. Kazimierzu Wronce

W okresie okupacji i lat powojennych wiele parafii było ostoją polskości i ożywionego życia religijnego. W tych trudnych dla społeczeństwa polskiego momentach nasilało się pragnienie, aby służyć narodowi i Kościołowi. Z parafii pw. Świętej Trójcy w Popkowicach wyszło w tym czasie wielu zacnych ludzi, a wśród nich przyszły ksiądz Kazimierz Wronka.

Urodził się 17 stycznia 1942 r. we wsi Kolonia Ostrów. W dniu 2 lutego 1942 r. został ochrzczony w kościele parafialnym w Popkowicach. Pochodził z biednej, ale bardzo religijnej rodziny rolniczej. Gdy miał 2 lata, umarł mu ojciec, Stanisław. Wraz z sześciorgiem rodzeństwa był wychowywany przez matkę Mariannę.

Swoją edukację rozpoczął w Szkole Podstawowej w Ostrowie. Następnie uczęszczał do Liceum Biskupiego w Lublinie, które ukończył w 1961 roku. Wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Lublinie. Wykształcenie zdobywał dzięki pomocy matki, rodzeństwa oraz wielu życzliwych ludzi.

  Ksiądz Kazimierz Wronka

6 sierpnia 1967 r. Kazimierz Wronka otrzymał święcenia kapłańskie z rąk księdza biskupa Piotra Kałwy. Młody ksiądz z wielkim zapałem oddał się swemu powołaniu, służbie Bogu i ludziom. Wkrótce został skierowany do pracy na terenie diecezji lubelskiej, gdzie był katechetą i duszpasterzem.

Wyróżnił się owocną posługą w parafiach: Olchowiec, Godziszów, Horodło, Huta Krzeszowska i Dub. W krótkim czasie stał się znanym duszpasterzem, cieszył się bardzo dobrą opinią i sympatią wiernych oraz uznaniem władzy duchownej. Głosił odważne kazania patriotyczne. Władza ludowa odnosiła się do niego z niechęcią, ale to nie było w stanie zahamować jego działalności. Po kilku latach jednak zrozumiał, że nie zdoła ,,pogodzić” państwa z Kościołem, dlatego postanowił rozwijać swą działalność poza granicami Polski, wśród Polonii.

W 1974 roku na zaproszenie przyjaciela, Grzegorza Bełza, wyjechał do Stanów Zjednoczonych. Dzięki życzliwości biskupa Alfreda Abramowicza i proboszcza Jana Wodniaka, rozpoczął pracę w parafii św. Jakuba w Chicago i działał tam dziesięć lat. Następnymi placówkami jego pobytu były parafie: Pięciu Braci Męczenników i św. Wacława.

W 1987 roku ksiądz kardynał Joseph Bernardin nawiązał z księdzem Kazimierzem bliższą współpracę w archidiecezji Chicago. Z zaufaniem do tamtejszych władz kościelnych ks. Kazimierz głosił religijno-patriotyczne kazania i organizował manifestacje, akcentując antykomunistyczne nastawienie Polonii. W 1988 r. rozpoczął pracę w parafii św. Ryszarda jako asystent proboszcza.

Duża grupa Polaków utożsamiała się z tym, co głosił ksiądz Wronka i doceniała jego gorliwość oraz ofiarność wyrażającą się w pracy społecznej i duszpasterskiej na rzecz Polonii amerykańskiej. Jego aktywność była imponująca, gdyż działał aż w 25 organizacjach polonijnych, m.in. w Kole nr 52 – Czerwienne, skupiającym górali z tejże miejscowości, którzy wyjechali do USA. Pełnił funkcję kapelana emigrantów, także Klubu Ziemi Lubelskiej.

Ks. Wronka z zespołem ludowym na uroczystościach polonijnych

Uroczysta Msza św. z okazji 25-lecia święceń kapłańskich ks. Kazimierza Wronki

Był człowiekiem wrażliwym na potrzeby innych i chętnie niósł pomoc. Przykładem jest udzielanie wsparcia chorym z Polski, począwszy od Krystyny Dudzińskiej z Rzeszowa z wadą serca, co doprowadziło do udanej operacji w Children Memorial Hospital. Wspólnie z innymi działaczami polonijnymi zbierał fundusze na pomoc rodakom [1].

W 1991 roku ks. Kazimierz otrzymał od prezydenta Polski, Lecha Wałęsy, odznaczenie za wkład pracy na rzecz odzyskania niepodległości Polski – „Złoty Krzyż Zasługi”. Mimo pozycji „zwykłego” wikarego, cieszył się coraz większą sympatią i uznaniem wśród wiernych. Także jego rodzina była dumna, że ma w swoim gronie tak wspaniałego człowieka. Śladami księdza poszła jego bratanica, Irena Wronka, która w 1992 roku przyjęła śluby wieczyste. W 2007 r. minęło 15 lat od kiedy została serafitką, siostrą Rut.

Z wielkim sentymentem ksiądz Kazimierz wspominał strony rodzinne. Podczas pobytów w Polsce odwiedzał znajomych, rodzeństwo oraz kościół w Popkowicach. W dowód przywiązania ufundował dla tej świątyni m.in. piękne ornaty. Z proboszczem Kazimierzem Krakowiakiem łączyła go przyjaźń.

W 1992 roku ksiądz Wronka doczekał się Jubileuszu 25-lecia Święceń Kapłańskich. Gratulacje, życzenia i błogosławieństwo otrzymał m.in. od papieża Jana Pawła II, prymasa Józefa Glempa, prezydenta USA, kard. Bernardina, prezesa Polonii Edwarda Moskala i gubernatora stanu Illinois.

Działalność ks. Kazimierza rozwijała się w USA w latach, kiedy zmierzano do zniszczenia Kościoła oraz najbardziej wpływowych i zasłużonych kapłanów. Sytuacja ta miała wpływ także na los księdza Kazimierza.

W dniu 17 marca 2000 r. doszło do tragicznej śmierci księdza Kazimierza Wronki. Jak napisano w „Kurierze Codziennym” wydawanym w Chicago: „Został zabity za swoją patriotyczną i kapłańską postawę” [1].

Na uroczystości pogrzebowej 25 marca 2000 r. zebrał się tłum wiernych. Mszę pożegnalną odprawił ks. Bruno Janik w asyście ok. 300 księży w kościele pw. św. Jakuba przy 5730 W. Fullerton Ave. Ciało zostało pochowane na cmentarzu Maryhill pod Chicago, na działce weterańskiej.

Całe życie księdza Wronki można uznać za ciąg zmagań o trwałość życia religijnego i zapewnienie wiernym odpowiedniej opieki duszpasterskiej. Swoją pracę ks. Kazimierz prowadził wytrwale pomimo represji politycznych i pogarszającego się stanu zdrowia. Wierni odpłacili mu swoim szacunkiem, sympatią oraz żywym przywiązaniem do Kościoła.

W przedsionku kościoła parafialnego w Popkowicach znajduje się tablica upamiętniająca postać księdza Wronki. Ten symboliczny pomnik ufundowała rodzina i koledzy księdza Kazimierza z Seminarium Duchownego w Lublinie.

W sierpniu 2007 roku minęło 40 lat od przyjęcia święceń kapłańskich przez naszego rodaka, a pamięć o nim niech nadal żyje na jego rodzinnej ziemi.

Źródła:

1. Dąbrowska A., Za plecami walki przeciwko Chrystusowi i polskości, „Kurier Codzienny” (wyd. w Chicago), 18–20 lutego 2005, s. 24.

2. Jubileusz 25-lecia Kapłaństwa ks. Kazimierza Wronki.

3. ,,Kurier codzienny” (wyd. w Chicago) z marca 2000 roku.

4. „Panorama” (wyd. w Chicago) z kwietnia 2000 roku.

5. Relacje rodzinne – siostry Heleny.