Głos Ziemi Urzędowskiej 2005

Śp. Eligiusz Gozdalski

Inż. leśn. ppor. Eligiusz Gozdalski urodził się w Urzędowie 14 kwietnia 1925 r. Po ukończeniu Szkoły Powszechnej w 1937 r. podjął naukę w Państwowym Gimnazjum im. J. Piłsudskiego w Sandomierzu, gdzie ukończył w 1939 r. II klasę. W październiku 1939 r. rozpoczął naukę w III klasie gimnazjum w Kraśniku – lecz już w listopadzie gimnazjum zostało zamknięte przez władze okupacyjne. W latach 1941–1943 kontynuował naukę na tajnych kompletach w Urzędowie kończąc III i IV klasę gimnazjum. Od listopada 1943 r. do kwietnia 1944 r. korzystał z nauki w szkole rolniczej w Klementowicach, a w 1945 r. rozpoczął naukę w liceum dla dorosłych prowadzonym przez dr I. Krzeczkowską w Lublinie, które ukończył w lutym 1946 r. W tym też roku wstąpił na Wydział Leśny w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Po ukończeniu studiów w 1951 r. otrzymał nakaz pracy na stanowisku adiunkta w Nadleśnictwie Janów Lubelski. Następnie pełnił funkcje kierownicze i inspekcyjne w nadleśnictwach Sobibór, Żyrzyn, Gołąb, Mircze, Adamów, a od 1971 r w Nadleśnictwie Kraśnik. W Okręgowym Zarządzie Lasów Państwowych przepracował łącznie 39 lat, przechodząc na emeryturę w 1990 r.

Inż. leśn. Eligiusz Gozdalski całe życie brał aktywny udział w życiu społecznym środowiska. Zawsze był wiernym synem ukochanej Ojczyzny, Ziemi Urzędowskiej i Kościoła, służąc Prawdzie i Człowiekowi. W czasie wojny od czerwca 1942 r. do sierpnia 1944 r. należał do Armii Krajowej, pod pseudonimem „Leszek”. Jako łącznik, przy boku Stefana Rolli, brał udział w akcji „Burza”. Po wojnie wstąpił w szeregi organizacji WIN pod pseudonimem „Lechowicz”. Dwukrotnie był aresztowany, raz przez Niemców podczas okupacji, drugim razem przez NKWD.W czasach studenckich działał w samorządzie uczelnianym i w organizacji młodzieżowej „Wici”. W latach 80. występował w obronie praw pracowników tworząc NSZZ „Solidarność” na terenie Nadleśnictwa Kraśnik. Swoją pasję społecznikowską realizował także w tym okresie jako radny Gminnej Rady Narodowej w Urzędowie.

Był jednym z tych urzędowiaków, którzy doprowadzili do utworzenia Towarzystwa Ziemi Urzędowskiej. W 1988 r. stanął na czele Komitetu Odbudowy Pomników doprowadzając do odbudowy zniszczonych w okresie komunizmu pomników Piłsudskiego, Orląt Lwowskich i innych miejsc pamięci narodowej i żołnierskiej. Przez wiele lat na sercu leżała mu sprawa renowacji zabytkowych wałów urzędowskich. W tym celu bezinteresownie opracował inwentaryzację istniejącego tam drzewostanu. Niestety, walkę o odbudowę wałów przegrał z bezdusznością ludzką, brakiem zrozumieniem, urzędniczą niemocą, tak jak przegrał z postępującą ciężką chorobą w dniu 16 marca 2005 roku.

Pochowany został w rodzinnym grobowcu na cmentarzu parafialnym w Urzędowie.